عنوان مقاله: برنامه ریزی فضایی توسعه پایدار شهرهای ساحلی (نمونه موردی: شهر ساحلی نور)

سازمان فضایی شهرهای ساحلی به گونه ای است که در صورت نداشتن برنامه مناسب جهت توسعه فضایی پایدار، از آسیب پذیری بالایی برخوردار می باشد. به همین دلیل، این مقاله به بررسی برنامه ریزی فضایی به عنوان برنامه ای موثر در پایداری توسعه فضایی شهرهای ساحلی پرداخته است و برای تبیین و تدقیق موضوع ضمن بررسی مبانی نظری آن، با استفاده از مدل های آماری مانند آزمون همبستگی اسپیرمن، طیف بورگادوس و سایر روش های تحلیلی، به برنامه ریزی فضایی توسعه پایدار شهر ساحلی نور به عنوان مکان مورد مطالعه پرداخته شده است. نتایج حاصل از این مقاله عبارت است از: عدم توانایی طرح هادی شهر نور در زمینه توجه به همه ابعاد تاثیرگذار بر توسعه فضایی شهر، عدم توجه طرح هادی به نیازهای شهروندان، عدم تحلیل ساختارهای محیطی منطقه شهری از سوی طرح هادی، استراتژیک بودن موقعیت شهر ساحلی نور به دلیل قرار گرفتن در تلاقی آب و خشکی و داشتن موقعیت گذرگاهی، عدم تحلیل ساختارهای محیطی منطقه شهری به وسیله طرح هادی شهری، عدم تحلیل نیروها و گرایش های تعیین کننده تحول شهری، عدم توجه به محدودیت های توسعه فضایی، تعیین پتانسیل تغییر و توسعه فضایی شهری. با توجه به نتایج حاصل از آزمون فرضیات، برنامه ریزی فضایی در چهار عرصه فعالیتی اجتماعی، اقتصادی، کاربری اراضی و محیطی بیشترین نمود را در توسعه پایدار شهر ساحلی نور دارد.